میدانیم که الله رازق است، آیا خداوند به علی (ع) حق رزق دادن را عطا کرده است؟
میدانیم که الله رازق است، آیا خداوند به علی (ع) حق رزق دادن را عطا کرده است؟
منبع: پایگاه حوزه
پاسخ:
روایاتی از ائمه معصومین صلوات الله علیهم اجمعین وارده شده است که بعنوان نمونه یکی از آن را میآوریم:
خدایا هر کس اعتقاد دارد که خلق به ما واگذار شده و روزی دادن برماست. ما از او بیزاریم مثل بیرزاری عیسی بن مریم (علیهما السلام) از نصاری [نصارائی که عقائد غلوآمیز درباره عیسی علیهالسلام داشتند....]
مراد از این احادیثی که بطور صریح رازقیت را از ائمه اهل بیت علیهم الصلاه و السلام نفی میکند[1]اینست که در این گونه امور تفویضی صورت نگرفته است و آنها بدون اذن خدا هیچ کاری را صورت نمیدهند.
این مطلب که تمام ما وقع دنیا حتی قبل از اجراء به امام علیه السلام عرضه میشود و ایشان در جریان قرار دارند و ممکن است شفاعت کسی را بنمایند، از مسلمات است و روایات زیادی در این زمینه وارد شده است، همچنین این که آن وجودات مقدس در مواردی با اراده خود و با اذن الهی حتی مرده را میتوانند زنده کنند،نیز مسلم است چنانکه این مطالب در قرآن کریم درباره حضرت عیسی علیه السلام ثابت شده است.
و اینک برای روشنتر شدن مطلب عباراتی از استاد شهید مطهری میآوریم:
“مقصود از ولایت تصرف یا ولایت تکوینی این نیست که بعضی جهال پنداشتهاند که انسانی از انسانها سمت سرپرستی و قیومیت نسبت به جهان پیدا کند به طوری که او گرداننده زمین و آسمان و خالق و رازق و محیی و ممیت من جانب الله باشد.
اگر چه خداوند، جهان را بر نظام اسباب و مسببات قرار داده و موجوداتی که قرآن آنها را ملائکه مینامد”[3]به اذن الله میباشند و این جهت هیچ گونه منافاتی با شریک نداشتن خداوند در ملک و خالقیت ندارد...
... از نظر توحیدی وجود وسائط و نسبت دادن تدبیر امور به غیر خداوند ولی به اذن خداوند و به اراده خداوند بطوری که مدبران، مجریان اوامر و اراده پروردگارند، مانعی ندارد.
در عین حال، اولاً ادب اسلامی اقتضا میکند که ما خلق و رزق و احیا و اماته و امثال اینها را به غیر خدا نسبت ندهیم زیرا قرآن میکوشد که ما از اسباب و وسائط عبور کنیم و به منبع اصلی دست یابیم و توجهمان به کارگزار کل جهان باشد که وسائط نیز آفریده او و مجری امر او و مظهر حکمت او میباشند؛ ثانیاً نظام عالم از نظر وسائط نظام خاصی است که خداوند آفریده است و هرگز بشر در اثر سیر تکاملی خود جانشین هیچیک از وسائط فیض نمیگردد بلکه خود فیض را از همان وسائط میگیرد؛ یعنی فرشته به او وحی میکند و فرشته مأمور حفظ او و مأمور قبض روح او میگردد، در عین اینکه ممکن است مقام قرب و سعه وجودی آن انسان از آن فرشتهای که مأمور اوست احیاناً بالاتر و بیشتر باشد.[5]
بنابراین اگر رزق و برکت و امثال آن از سوی ائمه مطرح میشود با اذن خداوند متعال است و بدون اذن خدا هیچ امری صورت نمیگیرد.
روایاتی از ائمه معصومین صلوات الله علیهم اجمعین وارده شده است که بعنوان نمونه یکی از آن را میآوریم:
خدایا هر کس اعتقاد دارد که خلق به ما واگذار شده و روزی دادن برماست. ما از او بیزاریم مثل بیرزاری عیسی بن مریم (علیهما السلام) از نصاری [نصارائی که عقائد غلوآمیز درباره عیسی علیهالسلام داشتند....]
مراد از این احادیثی که بطور صریح رازقیت را از ائمه اهل بیت علیهم الصلاه و السلام نفی میکند[1]اینست که در این گونه امور تفویضی صورت نگرفته است و آنها بدون اذن خدا هیچ کاری را صورت نمیدهند.
این مطلب که تمام ما وقع دنیا حتی قبل از اجراء به امام علیه السلام عرضه میشود و ایشان در جریان قرار دارند و ممکن است شفاعت کسی را بنمایند، از مسلمات است و روایات زیادی در این زمینه وارد شده است، همچنین این که آن وجودات مقدس در مواردی با اراده خود و با اذن الهی حتی مرده را میتوانند زنده کنند،نیز مسلم است چنانکه این مطالب در قرآن کریم درباره حضرت عیسی علیه السلام ثابت شده است.
و اینک برای روشنتر شدن مطلب عباراتی از استاد شهید مطهری میآوریم:
“مقصود از ولایت تصرف یا ولایت تکوینی این نیست که بعضی جهال پنداشتهاند که انسانی از انسانها سمت سرپرستی و قیومیت نسبت به جهان پیدا کند به طوری که او گرداننده زمین و آسمان و خالق و رازق و محیی و ممیت من جانب الله باشد.
اگر چه خداوند، جهان را بر نظام اسباب و مسببات قرار داده و موجوداتی که قرآن آنها را ملائکه مینامد”[3]به اذن الله میباشند و این جهت هیچ گونه منافاتی با شریک نداشتن خداوند در ملک و خالقیت ندارد...
... از نظر توحیدی وجود وسائط و نسبت دادن تدبیر امور به غیر خداوند ولی به اذن خداوند و به اراده خداوند بطوری که مدبران، مجریان اوامر و اراده پروردگارند، مانعی ندارد.
در عین حال، اولاً ادب اسلامی اقتضا میکند که ما خلق و رزق و احیا و اماته و امثال اینها را به غیر خدا نسبت ندهیم زیرا قرآن میکوشد که ما از اسباب و وسائط عبور کنیم و به منبع اصلی دست یابیم و توجهمان به کارگزار کل جهان باشد که وسائط نیز آفریده او و مجری امر او و مظهر حکمت او میباشند؛ ثانیاً نظام عالم از نظر وسائط نظام خاصی است که خداوند آفریده است و هرگز بشر در اثر سیر تکاملی خود جانشین هیچیک از وسائط فیض نمیگردد بلکه خود فیض را از همان وسائط میگیرد؛ یعنی فرشته به او وحی میکند و فرشته مأمور حفظ او و مأمور قبض روح او میگردد، در عین اینکه ممکن است مقام قرب و سعه وجودی آن انسان از آن فرشتهای که مأمور اوست احیاناً بالاتر و بیشتر باشد.[5]
بنابراین اگر رزق و برکت و امثال آن از سوی ائمه مطرح میشود با اذن خداوند متعال است و بدون اذن خدا هیچ امری صورت نمیگیرد.
پی نوشت:
[1] به کتاب مرآه العقول، تألیف علامه مجلسی، ج 3، ص 141 ـ ص 148 مراجعه نمائید،
[2]سوره نازعات، آیه 5
[3]سوره ذاریات،آیه 4
[4]مجوعه آثار، ج 3، کتاب ولاءها و ولایتها، ص 286
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}